Soms krijg ik de vraag om een patroon op maat te maken. Als het voorstel iets in me doet kriebelen, kan het zijn dat ik al heel snel (en héél enthousiast) voor een dag achter mijn naaimachine verdwijn. Zo ook toen Kim me een foto van een kampvuur doorstuurde dat ze wel zag zitten voor de indianenkamer van haar zoontje. Ik gooide het voorbeeld snel aan de kant (ik doe liever mijn eigen ding :)) en... ging meteen aan de slag.
Eer ik een plausibel patroon op papier had staan waren we al een paar uren verder (hier en daar liet mijn ruimtelijk inzicht een steekje vallen ;)) en eer het ontwerp in het echt bestond waren we een ganse dag verder. Geen simpele bevalling dus, maar oh-zo-leuk! Ik ben héél gelukkig met het resultaat, duimen dat Kim dat ook zal zijn!
Eer ik een plausibel patroon op papier had staan waren we al een paar uren verder (hier en daar liet mijn ruimtelijk inzicht een steekje vallen ;)) en eer het ontwerp in het echt bestond waren we een ganse dag verder. Geen simpele bevalling dus, maar oh-zo-leuk! Ik ben héél gelukkig met het resultaat, duimen dat Kim dat ook zal zijn!
Het kampvuur kan in en uit elkaar gehaald worden en de drie 'takken' (inclusief rammelbelletje) kunnen op allerlei manieren gestapeld worden. Een klein indianenmuisje komt piepen uit een geheim holletje. Uch!
Fijn weekend!
Fijn weekend!